Zaterdag 31 maart, 3 jaar ziek.....
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Dave
31 Maart 2012 | Nederland, Monster
Lieve lezer,
Morgen is het 1 april, voor ons een datum die wij, ook zonder grappen, niet snel vergeten! Het is dan 3 jaar geleden dat Dave en wij de diagnose kanker te horen kregen. Wat is er enorm veel gebeurd in deze afgelopen jaren en wat blijft het strijden tegen deze ziekte moeilijk...voor Dave, voor zijn broers, voor ons en voor een ieder in zijn omgeving.
Vandaag waren wij op een symposium over hersentumoren bij kinderen. Zit je in een zaal vol ouders die in "hetzelfde schuitje" zitten en kun je je zelfs dan nog niet met een lotgenoot identificeren! Echt elk kind met niet aangeboren hersenletsel als gevolg van een hersentumor is anders! Daar zijn wij vandaag wel weer in bevestigd. Natuurlijk zijn er overeenkomsten, vooral in de periode tussen de diagnose en het einde van de behandeling. In deze periode herkennen we de verschillende stadia waar een ieder doorheen gaat en de bijkomende emoties en belemmeringen. Maar daarna...de uitvalverschijnselen, de mate van hersenletsel en beperkingen, de emoties, de teleurstellingen, de toekomstverwachtingen, echt alles wordt door elk kind, elk gezin, anders ervaren en vraagt om een specifieke aanpak.
Toen wij het pand verlieten zei ik tegen Eric: "Mijn conclusie van deze dag: Ieder kind met niet aangeboren hersenletsel komt, ongevraagd, terecht in niemandsland en moet zijn eigen weg er zien te vinden". Ook wij zoeken telkens naar nieuwe wegen om het leven van Dave en ons gezin zo aangenaam mogelijk te leven, rekening houdend met......alles wat erbij komt kijken.
Na veel gepraat heeft Dave afgelopen week gelukkig besloten toch lid te worden van de badminton club. Daar zijn wij blij mee! Het gitaarspelen is inmiddels gestopt....daar heeft hij geen plezier in.We moeten dus een nieuwe, haalbare, hobby zien te vinden...tips zijn welkom!
Voor vandaag laat ik het hierbij. Een goed weekend toegewenst!
Lieve groet,
Eric & Joke en de jongens
Morgen is het 1 april, voor ons een datum die wij, ook zonder grappen, niet snel vergeten! Het is dan 3 jaar geleden dat Dave en wij de diagnose kanker te horen kregen. Wat is er enorm veel gebeurd in deze afgelopen jaren en wat blijft het strijden tegen deze ziekte moeilijk...voor Dave, voor zijn broers, voor ons en voor een ieder in zijn omgeving.
Vandaag waren wij op een symposium over hersentumoren bij kinderen. Zit je in een zaal vol ouders die in "hetzelfde schuitje" zitten en kun je je zelfs dan nog niet met een lotgenoot identificeren! Echt elk kind met niet aangeboren hersenletsel als gevolg van een hersentumor is anders! Daar zijn wij vandaag wel weer in bevestigd. Natuurlijk zijn er overeenkomsten, vooral in de periode tussen de diagnose en het einde van de behandeling. In deze periode herkennen we de verschillende stadia waar een ieder doorheen gaat en de bijkomende emoties en belemmeringen. Maar daarna...de uitvalverschijnselen, de mate van hersenletsel en beperkingen, de emoties, de teleurstellingen, de toekomstverwachtingen, echt alles wordt door elk kind, elk gezin, anders ervaren en vraagt om een specifieke aanpak.
Toen wij het pand verlieten zei ik tegen Eric: "Mijn conclusie van deze dag: Ieder kind met niet aangeboren hersenletsel komt, ongevraagd, terecht in niemandsland en moet zijn eigen weg er zien te vinden". Ook wij zoeken telkens naar nieuwe wegen om het leven van Dave en ons gezin zo aangenaam mogelijk te leven, rekening houdend met......alles wat erbij komt kijken.
Na veel gepraat heeft Dave afgelopen week gelukkig besloten toch lid te worden van de badminton club. Daar zijn wij blij mee! Het gitaarspelen is inmiddels gestopt....daar heeft hij geen plezier in.We moeten dus een nieuwe, haalbare, hobby zien te vinden...tips zijn welkom!
Voor vandaag laat ik het hierbij. Een goed weekend toegewenst!
Lieve groet,
Eric & Joke en de jongens
-
05 April 2012 - 09:30
Femmy Heerlien:
volgen jullie trouw en noemen jullie in het gebed bij de Heer.
Charlotte gaat eind van deze maand weer onder het mes, we bidden dat dit misschien wel de laatste is. iedere keer is daar weefsel wat er niet hoort in haar oor. De laaste operatie was 5 uur.
Ook gaan we verhuizen van Goes naar Zeist.
Groetjes aan jullie allemaal en Gods zegen.
Femmy -
06 April 2012 - 16:29
MariskavanEendenburg:
Pff Joke, idd afgelopen weekend was ook voor Edward weer een zwaar weekend. Bij Dave was het 1 april de uitslag en Edward moest met spoed op 1 april s avonds het ziekenhuis in met als gevolg op 3 april diagnose leukemie. Wij hebben op die dagen er ook veel over gehad en ook veel aan Dave gedacht. Allebei zijn ze 3 jaar verder in het proces. En voor allebei is het proces anders verlopen maar heeft het dezelfde heftige impact opgeleverd. Strijden blijft het ook al gaat het met Edward behoorlijk goed toch wordt ook hij nog dagelijks met zijn ziekte geconfronteerd. En met jullie is het nog heftiger omdat het hier om een geweldige zoon gaat. Maar ook voor zijn broertjes is het heel erg intens. Heel veel sterkte en we bidden voor jullie om verlichting en hulp. Hele fijne paasdagen....liefs fam. van Eendenburg
-
06 April 2012 - 18:21
Rianne Wassens:
Ja, inderdaad elke ziekte is voor elk kind weer anders met alle gevolgen. Je vraagt om tips voor hobby's. Bastiaan zit ook op de badminton, en heeft het hier erg naar zijn zin. Ook zwemmen doet hem goed, zeker voor zijn spieren is dit heel goed! Ook heeft hij het erg naar zijn zin bij de scouting. Zou misschien wat voor Dave zijn, maar kan me voorstellen dat dit soms veel te druk is voor hem. Het is wel een hele sociale club, waarbij ze rekening houden met de beperkingen van hem. Ons buurjongetje (gehandicapt) gaat heel graag paardrijden. Blijkt ook heel goed te zijn, contact met het dier.
Hoop dat jullie iets passend voor hem kunnen vinden, waar hij zeker ook zijn plezier uit haalt, want dat zou hem wel gegund zijn!
Sterkte! -
15 April 2012 - 19:03
Gera:
Hallo lieve van den Akkertjes,
ik denk aan jullie en bid voor jullie.
Wat een toeval dat we elkaar troffen bij de Xenos!! -
30 April 2012 - 09:17
Farah:
Jullie ontmoet in 2011 bij "de uitdaging"
Geen gitaar spelen, denk eens na over een drumstel al of niet electronisch. Dubbel effect, even iets van je afslaan en toch muziek maken. Ook goed voor de andere gezinsleden ook Papa en Mama. Beetje een late reactie. Veel sterkte enwijsheid.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
