Donderdag 29 oktober, met ups en downs...

Lieve allemaal,
De tijd vliegt, alweer een week voorbij.

Wat willen we graag weer "gewoon" doen, maar wat is dat toch lastig (dat het nooit meer "gewoon" zal worden is toch moeilijk te accepteren). Zaterdag bijvoorbeeld, als afsluiting van de vakantie hadden we bedacht bij Cathy en Erik in Noord Scharwoude te gaan buurten. Iedereen klaar, de auto in, even tanken en ja hoor.... Dave voelde zich beroerd, we zien het dan al aan zijn ogen. Wat doe je dan?? Doorzetten? Niet aan toegeven? Maar met een beroerde Dave op stap is voor niemand een pretje. Dus weer terug naar huis, Cathy afgebeld, Emiel en Donald troosten want die huilden omdat ze er zich zo op verheugd hadden, Dave in bed gestopt en een alternatief programma voor de rest van de dag bedacht.
Zo gaat het hier geregeld.

Inmiddels is de school weer begonnen en ook Dave doet zijn best.
Het wil alleen niet altijd lukken. Zo stond hij maandagmorgen met zijn schoenen aan bij de deur en moest hij ineens weer overgeven.... pech dus.'s Morgens daarom thuis gebleven en 's middags een nieuwe poging gewaagd en die lukte! Een gezellig middagje school bij juf Hanneke want de meester was ziek.

Dinsdag, nieuwe dag, nieuwe kansen!
Om even voor half tien bracht ik Dave op school, ik reed door naar Hoek van Holland en was nog niet op plaats van bestemming of..... tring, telefoon. Dave. "Ik voel me niet lekker, komt u mij halen?" Tuurlijk. We zijn weer omgekeerd en teruggereden, Dave opgehaald, thuisgebracht en opnieuw richting Hoek van Holland. Zo loopt het bij ons dus dagelijks anders dan "gepland" en daarom plannen we maar niet zoveel meer. Leven bij de dag, het motto in huize Akker.
Na een middagdutje kon hij gelukkig wel 's avonds naar de club, want daar kijkt hij altijd zo naar uit. Dat hij vervolgens 's nachts raar (misselijk) in zijn hoofd is van de drukte neemt hij op de koop toe.

Emiel had deze dag een extra voetbalwedstrijd en won met 3-0 en komt hierdoor in de halve finale, een opsteker voor Emiel en zijn team dus! En dat Emiel die opstekers nodig heeft, mag je gerust weten. Het is m.n. voor hem niet altijd makkelijk een zieke broer te hebben. Door de ziekte/bestraling verandert Dave in zijn doen en laten en emoties. Emiel moet het dan vaak ontgelden en het is niet altijd makkelijk om daar als 9-jarige mee om te gaan, zeg maar gerust best lastig. Een beetje positieve aandacht is dus wel op zijn plaats want ook Emiel is een Kanjer!

En Donald, die zingt en trommelt de hele dag allerlei liedjes.... soms denk je "kan ik hem ook uitzetten?". Al met al is hij wel degene die ons vaak aan het (glim)lachen maakt en daar zijn we reuze blij mee.

Zo, dit was weer even een kijkje in huize Akker, een lieve groet van ons allemaal,

Eric & Joke